Wydawca treści
Hodowla lasu
Nauka leśna, określająca zasady postępowania mającego na celu prawidłowe kierowanie procesami lasotwórczymi zgodnie z produkcyjnymi
i pozaprodukcyjnymi zadaniami gospodarstwa leśnego. Obejmuje reguły, metody i techniki odnawiania , pielęgnowania lasu, jak również zalesienia powierzchni nieleśnych.
Hodowla lasu zajmuje się badaniem biologicznych praw rządzących powstawaniem i rozwojem zespołów leśnych ich wzajemnym powiązaniem
i współdziałaniem ze środowiskiem, a także oddziaływaniem zabiegów gospodarczych. Hodowla lasu określa zasady i techniki wspomagania procesów rozwoju drzewostanu, zapewnia trwałość i produkcyjność lasów oraz wzrost walorów ekologicznych i biologicznych.
Hodowla lasu jest również gałęzią gospodarczej działalności leśnej, która pozwala zaspokoić potrzeby gospodarki narodowej przez możliwie wysoką
i wartościową produkcję drewna. Głównym celem hodowli lasu jest zachowanie
i wzbogacanie lasów istniejących i kształtowanie nowych z respektowaniem warunków i procesów naturalnych.
Zadania z hodowli lasu mają na celu stworzenie jak najlepszych warunków do powstania nowego pokolenia drzew. Nowe pokolenie lasu w 2019 roku pojawiło się na powierzchni około 92 ha. W większości powierzchnie pozrębowe
z uprzednio przygotowaną glebą były odnawiane sztucznie. Odnowienie naturalne, które zostało uznane przez nadleśnictwo (spełniło kryteria odnowień naturalnych) polegające na samoistnym rozsiewaniu się nasion pod okapem drzewostanu lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie, wystąpiło na powierzchni 1,76. Po to by odnowienie naturalne było jak najlepsze, niezbędna jest praca człowieka. Wykonuje się wiele zabiegów umożliwiających lepszy obsiew powierzchni m. in. rozluźnienie drzewostanu przez co do dna lasu dotrze więcej światła. Wyprzedzające przygotowanie gleby pod odnowienia naturalne wykonano w poprzednim roku na powierzchni ponad 18 ha.
Młode pokolenie drzew jest narażone na zachwaszczenie. W celu ochrony młodych drzewek przeprowadza się pielęgnację gleby m. in. wykaszanie chwastów. Wczesna faza rozwoju drzewostanu (do 15 lat) to czas przeprowadzania czyszczeń wczesnych. Podczas tego zabiegu usuwa się osobniki chore lub wadliwe, przerzedza się przegęszczone partie i usuwa się gatunki niepożądane, które zagrażają młodemu pokoleniu. Następny zabieg wykonywany najpóźniej do 30 roku życia drzewa to tzw. czyszczenia późne.
W tym zabiegu usuwa się drzewa, które wykazują niekorzystne cechy z wadami rozwojowymi. Zabiegi te przeprowadzono w 2019 roku na powierzchni prawie 180 ha.
Nasiennictwo
W Nadleśnictwie Radziwiłłów występują Gospodarcze Drzewostany Nasienne: sosny, dębu, brzozy oraz olszy, które zajmują łączną powierzchnię 145,59 ha. Na terenie jednostki są 4 drzewa mateczne brzozy oraz 4 źródła nasion (grab, lipa, klon, klon jawor).
Produkcja szkółkarska
Produkcja szkółkarska w Nadleśnictwie Radziwiłłów prowadzona jest na szkółce leśnej o powierzchni 3,91 ha, zlokalizowanej w obrębie Radziwiłłów, Leśnictwie Puszcza Mariańska. Powierzchnia produkcyjna szkółki wynosi 2,52 ha. Obecnie powierzchnia produkcyjna podzielona jest na 3 kwatery. Szkółka zaopatrzona jest w niezbędny sprzęt oraz w stałą deszczownię. Szkółka produkuje sadzonki: sosny, świerka, modrzewia, brzozy, olszy, dębu, buka, klonu, lipy, wiązu, głogu, jarzęba, jabłoni, gruszy. Niedobory sadzonek są uzupełniane poprzez zakup sadzonek z nadleśnictw z odpowiedniego regionu nasiennego.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
natura 2000
natura 2000
Grabinka
Obszar w całości położony na terenie Lasów Państwowych i podlega nadleśnictwu Radziwiłłów. Obejmuje niewielki ciek(Grabinka), wraz z wąską doliną i fragmentami terenów przylegających. Grabinka prowadzi wodę głównie wczesną wiosną od marca do maja. W latach gorących, suchych, z małą ilością opadów, Grabinka jest prawie całkowicie wyschnięta, a niewielkie ilości wody stagnują w obniżeniach w pobliżu tam bobrów. Zręby dzisiejszej rzeźby terenu całego regionu ukształtowane zostały w trakcie zlodowacenia środkowopolskiego (stadiał Warty). Dolina Grabinki wycięta jest w utworach zbudowanych z piasków i żwirów holoceńskich. Dno doliny i w mniejszym stopniu jej stoki, wypełniają żyzne gleby brunatne i gleby rdzawe, a miejscami torfowe. Gospodarka leśna w rejonie doliny Grabinki jest ekstensywna. W samej dolinie nie prowadzono prac leśnych mogących pogorszyć stan gatunków lub siedlisk leśnych. Lasy w dolinie należą do grupy lasów ochronnych. Na analizowanym terenie dominują siedliska grądowe (w typologii leśnej - Lw , Lśw , LMśw), a drzewostany są budowane przez sosnę, dąb, grab, olszę, oraz(w mniejszej ilości) lipę, wiąz, brzozę.
DOLINA RAWKI
Rzeka Rawka wraz z doliną i dopływami jest jednym z najcenniejszych elementów przyrody w tej części Polski. Duże zróżnicowanie siedlisk decyduje o jej bogactwie i różnorodności flory i fauny. W dolinie Rawki stwierdzono ponad 540 gatunków roślin naczyniowych, a wśród nich co najmniej 27 gatunków chronionych i kilkadziesiąt rzadkich w skali krajowej lub regionalnej. Najcenniejsze z nich to starodub łąkowy (Załącznik II DS.), widłak wroniec i wielosił błękitny. Roślinność doliny Rawki buduje: 5 zespołów leśnych, 3 zespoły zaroślowe oraz 54 zespoły i zbiorowiska nieleśne. Duże zróżnicowanie cechuje zbiorowiska naturalnych i półnaturalnych łąk, szuwarów i torfowisk. Zbiorowiska i zespoły trzech klas: Phragmitetea (szuwary wysokie i turzycowe), Molinio-Arrhenatheretea (łąki i pastwiska wilgotne i świeże) oraz Scheuchzerio-Caricetea (torfowiska przejściowe i niskie) obejmują aż 30 z ogólnej liczby 54 jednostek roślinności nieleśnej. Obszar „Dolina Rawki" to także siedlisko wielu cennych gatunków zwierząt. Na terenie obszaru „Dolina Rawki" znajdują się trzy rezerwaty. Dwa wśród nich to rezerwaty leśne. Rezerwat „Kopanicha" chroni zespoły leśne olsu, łęgu olszowego, boru bagiennego i grądu oraz torfowisko przejściowe z rzadkimi i chronionymi roślinami. Stanowi on również ważną ostoję zwierząt np. jest miejscem gniazdowania bociana czarnego. Przedmiotem ochrony w rezerwacie „Ruda-Chlebacz" jest łęg olszowy ze stanowiskami widłaka wrońca i narecznicy szerokolistnej. Rezerwat krajobrazowo-wodny „Rawka" to siedlisko wielu cennych gatunków roślin. Są wśród nich takie gatunki chronione jak: grzybień biały, grążel żółty, konwalia majowa, kukułka szerokolistna. W Rawce żyje 18 gatunków ryb i 1 gatunek minoga. Kilka z nich jak: głowacz białopłetwy, koza, piskorz czy minóg struminiowy; są wymienione w Załączniku II DS. Rezerwat „Rawka" to takŜe miejsce lęgu dla około 100 gatunków ptaków. Na szczególną uwagę zasługują tu: bąk, bocian czarny, bocian biały, błotniak stawowy, derkacz, kropiatka czy zimorodek. Wśród ssaków (Załącznik II DS.) związanych z rzeką występuja tu bobry (reintrodukowane z powodzeniem w 1983r.) i wydry. Wypłycone starorzecza oraz płytkie rozlewiska dość licznie zasiedla kumak nizinny. Niektóre gatunki płazów, jak np.: traszka grzebieniasta (Załącznik II DS.), traszka zwyczajna, żaba trawana czy moczarowa, gromadzą się tu licznie w okresie godowym.
Kampinoska Dolina Wisły
Obszar obejmuje fragment naturalnej doliny dużej rzeki nizinnej o charakterze roztokowym wraz z charakterystycznym strefowym układem zbiorowisk roślinnych reprezentujących pełne spektrum wilgotnościowe i siedliskowe w obrębie obu tarasów. Jednocześnie obszar jest fragmentem jednego z najważniejszych europejskich korytarzy ekologicznych.Charakterystycznym elementem tutejszego krajobrazu są lasy łęgowe (*91E0). Bezpośrednio z korytem Wisły związane są ginące w skali Europy nadrzeczne łęgi wierzbowe Salicetum albo-fragilis (*91E0-1) i topolowe Populetum albae (*91E0-2), których występowanie ograniczone jest do międzywala i starszych wysp. Największe i najcenniejsze fragmenty tych lasów znajdują się w okolicy Zakroczymia w rezerwacie "Zakole Zakroczymskie" oraz na dużych wyspach w rezerwacie "Ławice Kiełpińskie" położonym w gminie Łomianki i dzielnicy Warszawa - Białołęka. Pomiędzy Młodzieszynkiem a Dobrzykowem na odcinku około 40 km, tereny przyskarpowe wieńczące dolinę Wisły, porastają łęgi olszowo-jesionowe Fraxino-Alnetum (*91E0-3). Prezentują one różne fazy rozwojowe, od dojrzałych i reprezentatywnych płatów po stosunkowo młode fitocenozy z niedojrzałym drzewostanem, stanowiące początkową fazę regeneracyjną. Dopełnieniem krajobrazu leśnego tego obszaru są łęgi wiązowo-jesionowe Ficario ulmentum minoris typicum (91F0) oraz grądy subkontynentalne Tilio carpinetum typicum (9170). Zajmują one bardzo niewielkie powierzchnie głównie w strefie przejściowej pomiędzy dnem doliny, a jej wysokimi, partiami krawędziowymi charakteryzującymi się mozaiką wąwozów erozyjnych i południową ekspozycją.
Z działalnością dużej nieuregulowanej rzeki nizinnej nierozerwalnie związane są starorzecza (3150), zwane wiśliskami. Największe i najcenniejsze zbiorniki to: Jeziorko Kiełpińskie będące jednocześnie rezerwatem przyrody, Jeziorko Secymińskie oraz starorzecza w okolicy Nowosiadła, Kępy Polskiej i Bód Borowickich. Z innych, typowych dla rzek siedlisk przyrodniczych godne podkreślenia są ziołorośla nadrzeczne (6430) oraz muliste zalewane brzegi (3270). Pierwsze reprezentowane są przez ze zbiorowiska ze związku Convolvutetalia sepium: Cuscuto-Calystegietum sepium, Urtico-Calystegietum sepium oraz Calystegio-Eupatorietum. Drugie stanowią miejsca występowania dla roślinności namuliskowej ze związku Bidention tripartiti reprezentowane przez zbiorowiska - Polygono brittingeri-Chenopodietum rubri i Chenopodietum rubri.
W obrębie doliny znaczący udział w krajobrazie mają łąki reprezentujące wszystkie wyższe jednostki syntaksonomiczne w obrębie klasy Molinio-Arrhenatheretea. Do najcenniejszych należą ekstensywnie użytkowane łąki rajgrasowe Arrhenatherion elatioris (6510-1) zróżnicowane pod względem wilgotności i żyzności podłoża na kilka podzespołów, łąki wiechlinowo-kostrzewowe Poa-Festucetum rubrae (= zbiorowisko Festuca rubra i Poa pratensis)(6510-2) oraz bardzo rzadkie w obrębie tarasu zalewowego zmiennowilgotne łąki trzęślicowe ze związku Molinietalia (6410). Luźne piaski akumulacyjne naniesione przez rzekę w obrębie tarasy zalewowej, porastają ciepłolubne murawy napiaskowe z klasy Koelerio glaucae-Corynephoretea canescentis (6120), reprezentowane m.in. przez murawy z lepnicą tatarską Corynephoro-Silenetum tataricae i lepnicą wąskopłatkową Sileno otitis-Festucetum. Różnorodność siedlisk warunkuje znaczne bogactwo gatunkowe zwierząt i roślin, w tym wielu chronionych i zagrożonych wymarciem. Na szczególną uwagę zasługuje ichtiofauna rzeki, która pomimo znacznego jej zanieczyszczenia jest bogata w gatunki. Przetrwała ona i utrzymuje się w stanie zdolnym do samoistnej regeneracji w przypadku zahamowania dalszego pogarszania się stanu siedlisk, w tym przypadku wód. W obrębie obszaru występuje jedna z najliczniejszych w Polsce populacji bolenia Aspius aspius (1130). Z korytem rzeki nierozerwalnie związane są stabilne i silne liczebnie populacje bobra Castor fiber (1337) oraz wydry Lutra lutra (1355). Starorzecza z kolei stanowią siedlisko życia dla kumaka nizinnego Bombina bombina (1188) i traszki grzebieniastej Triturus cristatus (1166). Obszar pełni kluczową rolę dla ptaków zarówno w okresie lęgowym, jak i podczas sezonowych migracji. Znaczna część gatunków
wymienionych jest w I Załączniku Dyrektywy Ptasiej.
Wykorzystano fragmenty :
NATURA 2000 ,STANDARDOWY FORMULARZ DANYCH DLA OBSZARÓW SPECJALNEJ OCHRONY (OSO)
DLA OBSZARÓW SPEŁNIAJĄCYCH KRYTERIA OBSZARÓW O ZNACZENIU WSPÓLNOTOWYM (OZW)
DLA SPECJALNYCH OBSZARÓW OCHRONY (SOO)